Witam.

1. Jak mam wychwalać Boga w szkole lub poza domem ? Nie wiem jak mam wychwalać i wysławiać imie Jezusa Chrystusa.

2. Czy znacie jakieś miejsce (poza kościołem), gdzie można w spokoju, ciszy i samotności wychwalać Boga i rozmawiać z nim w modlitwie (dom odpada bo rodzice i rodzeństwo jest praktycznie w każdym miejscu).

3. Czy jest prawdą, że np. w związku małzeńskim miłość do Boga (która jest w bardzo głębokim i czułym stopniu) jest jakby mniejsza niż np. będąc w zakonie. Czy można tak potężnie i całkowicie kochać Boga w życiu świeckim, gdy sie ma żone ?

Proszę o odpowiedzi.

Więc się ich nie bójcie!
Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.
Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach!
Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. (...)
(Mt 10:26-28)Las, park, szczere pole.Raczej nie.Podobno nie można:

Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień.
Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. (
Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie.
I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta:
niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem i duchem.
Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi.
Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę;
po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.
(1 Kor 7:32-35)

Dzięki, rozumiem wszystko poza pierwszym cytatem z Mt 10:26-28

Tzn. jeśli ktoś ma bardzo intymne kontakty z Bogiem i przeżywa milość Boga bardzo, odczuwa obecność Boga i milości Bożej to ma prawo o tym mówić ?

A nie ma prawa?

Wiesz, to jest moim zdaniem chyba tak jak z stygmatami, że chwalenie się jest złe.

To nie ma być chwalenie się tylko chwalenie Boga.

No to teraz mam mętlik w głowie - czym różni się chwalenie siebie a chwalenie Boga na podstawie intymnyc przeżyć związanych z Bogiem (przykład rozmowy z kimś bardziej dałby mi do zrozumienia).

Apropo - podajcie mi porady, jak wyzbyć się strachu przed wyśmianiem z powodu chwalenia Boga i mówienia o nim (bardzo chciałbym mówić o Bogu i przeżywać Jego miłość wśród rodziców i znajomych w szkole).

Odpowiedź jest prosta: mamy mówić innym o działaniu Boga w naszym życiu, a nawet o swoich dobrych czynach możemy, ale ze względu na powiększanie Bożej chwały, a nie swojej chwały.


"Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie."
Mt 5:13-16

Jeśli natomiast mówimy o jakimś dobru, żeby samego siebie chwalić, żeby ludzie nas chwalili, żeby być wielkimi w naszych lub cudzych oczach, to już niedobrze:
"Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie."
Mt 6:1-4

Innymi słowy - chodzi tu o czystość zamiarów, intencji. Nie chodzi o to, żeby ukrywać jakieś dobro dla samego ukrywania. Jeśli ma ono na celu powiększanie Bożej chwały i pokazanie ludziom Boga, to jest to dobre. Na tym przecież polega ewangelizacja.