Bóg nie zaniża standardów ze względu na rozpowszechnione wiarołomstwo.
Może to znaczyć jedynie tyle, że nawet wśród chrześcijan niewielu znajdzie właściwą drogę,
bo droga prowadząca do zbawienia jest bardzo wąska i nie wielu ją znajduje.

Zasadnicza różnica jest nie tyle między "rodzimym" i "nie-rodzimym",
ale między nie-poznaniem (poznaniem błędnym/ nieprawdziwym) a odrzuceniem rozpoznanej prawdy.

Jeśli ktoś odrzuca chrześcijaństwo trzeba zapytać co odrzuca.
Wcale niekoniecznie Boga takiego, jakim jest naprawdę.
Trzeba zapytać, czy usłyszał Ewangelię - czyli dosłownie DOBRĄ NOWINĘ.

Jeśli ktoś odrzuca chrześcijaństwo trzeba zapytać co odrzuca. Wcale niekoniecznie Boga takiego, jakim jest naprawdę.

Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim. W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego.
/Jan 3/
Najwyraźniej Jezus nauczał Nikodema o reinkarnacji.

Również w poniższych fragmentach znajdziemy tę ideę obcą Kościołowi dopiero od roku 553, czyli ponad pół tysiąca lat po śmierci Jezusa, gdy to na V soborze ekumenicznym w Konstatntynopolu uznano ją za herezję i w tren sposób usunięto z wiary chrześcijańskiej.

Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał go i ucieszył się. Na to rzekli do Niego Żydzi: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni. Jezus przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomym - on czy jego rodzice?
/Jan 8/
Jezus twierdzi, że mimo młodego wieku jest starszy od dawno zmarłego proroka. .

Potem Jego uczniowie stawiają pytanie o przyczynę ślepoty człowieka niewidomego od urodzenia sugerującą m.in. że musiał wcześniej zgrzeszyć, czyli w jakieś wcześniejszej formie egzystencji.

To bez sensu. Przecież reinkarnacja nie polega na tym, że tylko wybrani rodzą się "powtórnie" tylko wszyscy bezustannie odradzają się w coraz to nowych wcieleniach, więc jak to się może odnosić do wypowiedzi Jezusa?

To pierwsze doświadczenie oświecenia, znane jako "wejście-w-strumień" (sotapatti) jest pierwszym z czterech następujących po sobie stopni Przebudzenia, z których każdy powoduje nieodwracalne utracenie lub osłabnięcie kilku więzów (samyojana), przejawów niewiedzy, które przywiązują osobę do cyklu narodzin i śmierci. Wejście-w-strumień oznacza gruntowny i bez precedensu punkt zwrotny zarówno w bieżącym życiu praktykującego, jak i w jego lub jej długiej podróży w samsarze. To punkt, w którym znikają jakiekolwiek zakorzenione wątpliwości w prawdziwość nauczania Buddhy, w którym wyparowują jakiekolwiek wierzenia w oczyszczającą skuteczność obrządków i rytuałów; to punkt w którym długo pielęgnowane pojęcie trwałego osobistego "ja" znika. Mówi się, że wchodzący-w-strumień ma zapewnione ostateczne osiągnięcie Przebudzenia w nie więcej niż siedmiu przyszłych wcieleniach (a każde z nich będzie korzystne).

Wciąż jednak do pełnego Przebudzenia pozostaje długa droga. W miarę jak praktykujący postępuje dalej ze wznowioną pilnością napotyka dwa znaczące punkty: jednokrotne-powracanie (sakadagati), któremu towarzyszy osłabienie więzów zmysłowego pożądania i złej woli, oraz nie-powracanie (agati), w którym oba te więzy zostają razem wykorzenione. Ostateczny stan Przebudzenia — arahatta — pojawia się, kiedy zostają nieodwołalnie wygaszone nawet najbardziej wyrafinowane i subtelne poziomy lgnięcia i próżności. W tym punkcie praktykujący - teraz arahant, czy "godny" - osiąga kres nauczania Buddhy. Gdy niewiedza, cierpienie, stres i odradzanie kończą się, arahant może w końcu wydać okrzyk zwycięstwa po raz pierwszy obwieszczony przez Buddhę w chwili jego Przebudzenia:

Narodziny są skończone, święty żywot spełniony, dzieło wykonane! Nie ma nic więcej dla tego świata. — MN 36

Arahant przeżywa resztę swojego życia ciesząc się w duchu błogością Nibbany, wreszcie bezpieczny od możliwości jakichkolwiek przyszłych narodzin. Gdy ostatecznie zanika, trwający przez eony, ślad przeszłej kammy arahanta, on sam umiera i wkracza w parinibbanę — całkowite wyzwolenie z więzów. Chociaż język całkowicie zawodzi w opisywaniu tego nadzwyczajnego wydarzenia, Buddha porównał to, do tego, co się dzieje, kiedy ogień w końcu wyczerpie swoje paliwo.

Nie bez powodu. Po prostu idea reinkarnacji jest sprzeczna z chrześcijaństwem...

A Abraham nie miał wcześniejszych wcieleń? Jakim cudem jedni ludzie mogą mieć więcej wcieleń a inni mniej?

A dalej: Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale /stało się tak/, aby się na nim objawiły sprawy Boże. (4) Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień Czyli jak widzisz Twoje wyjaśnienie jest pozbawione sensu, nie ma mowy o przekazywaniu win popełnionych we wcześniejszych wcieleniach...

/Jan 3/
Najwyraźniej Jezus nauczał Nikodema o reinkarnacji.

Również w poniższych fragmentach znajdziemy tę ideę obcą Kościołowi
dopiero od roku 553, czyli ponad pół tysiąca lat po śmierci Jezusa,
gdy to na V soborze ekumenicznym w Konstatntynopolu uznano ją za herezję
i w tren sposób usunięto z wiary chrześcijańskiej.

Jezus tu nie odnosi się przecież do popularnego w jego czasach wśród wielu żydów wierzenia w reinkarnację.

/Jan 8/
Jezus twierdzi, że mimo młodego wieku jest starszy od dawno zmarłego proroka.

Idę przecież przygotować wam miejsce.
A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie
i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.
/Jana 14/
Jezus jest przekonany o swoim ponownym narodzeniu i kontynuowaniu nauczania w nowej postaci

co oddaje niejako inny motyw ewangelii Jana, gdzie już przyjął inne ciało i nie jest rozpoznany.

W innym miejscu ewangelii na pytanie Jezusa, za kogo go ludzie uważają
Piotr wyraźnie mówi, że za dawniej zmarłych proroków.

A jakie są dowody na to, że w tamtych czasach wiara w reinkarnację była tak powszechna jak sugerujesz?

Ta nauka jest powtórzeniem Jezusa o nieczystości tego co z człowieka wychodzi, a nie to co doń wchodzi i jest to plagiat z buddyzmu. Zresztą nie jeden. Dharma Buddy tak bardzo przenika nauczanie Jezusa, że trudno nie uznać, że był On żydowskim buddystą.

To bez sensu. Przecież reinkarnacja nie polega na tym, że tylko wybrani rodzą się "powtórnie" tylko wszyscy bezustannie odradzają się w coraz to nowych wcieleniach, więc jak to się może odnosić do wypowiedzi Jezusa?

Chyba jednak za dużo powiedziane... Ja powiedziałbym, że przeciwnie - Dhamma diametralnie różni się od nuczania w Ewangeliach. Jednak, mimo to obie nauki, właściwie praktykowane dają zaskakująco zbieżne wyniki...