.. i nie wiem dlaczego.Może to kolejny buntowniczy etap w moim życiu( miałam ich kilka), a może zwątpienie na dobre?
Czuje że im więcej czytam na temat wiary, tego co w teorii a co w praktyce tym większą przepaść czuje między moją osobą a Najwyższym.
Jak sobie radzić w takich chwilach gdy modlitwa nawet nie pomoga? Czy życie nie po katolicku powoduje że coraz bardziej się oddalam od Pana? Co zrobic by się nawrócić?
Lepiej odejść czy walczyć?

Tak.Walczyć.

Może Cię to zdziwi, ale bardzo zbudowała mnie Twoja wypowiedź (chyba najbardziej ze wszystkich napotkanych dotąd na tym forum). Dlaczego? Po pierwsze dlatego, że jest ZWIERZENIEM, czyli podzieleniem się swoim AUTENTYCZNYM doświadczeniem duchowym. Po drugie wyrażona jest w formie PYTANIA - w czasach, kiedy każdy na wszystko ma gotową odpowiedź, szczere pytanie staje się rzadkością. Po trzecie znajduję w niej szczere PRAGNIENIE wiary - a to przed Bogiem znacznie więcej niż "pewność wiary"!

Obawiam się, że nie potrafię odpowiedzieć na Twoje pytanie w sposób jednoznaczny, w typie: "musisz przyjąć...", lub "trzeba się więcej modlić" itp. Takiej odpowiedzi udzieliłby tylko faryzeusz. Ufam jednak, że przez samo otwarcie się z tym problemem przed nami, jesteś znacznie bliżej Boga, niż niejeden biegły w teologii. Bo wiara to dar OTWARCIA SIĘ na "Tego który JEST", a zarazem na tego, który KOCHA - w pokorze serca i umysłu.

Nie oczekuj efektów modlitwy, ale chciej, by modlitwa stała się Twoim duchowym odpoczynkiem (każdy ma w tym względzie nieco inną drogę, więc i forma modlitwy będzie różna) - niech samo przebywanie wobec Najwyższego (w dowolnej postawie zewnętrznej, może nawet bez słów) będzie Twoją radością i źródłem błogosławieństwa. Z całego serca dziękuję Ci za ten post, który sprawił, że i we mnie wiara jakby wzrosła!

Zdecydowanie przerwij czytanie o wierze.

Wejdź między ludzi.

Przypomnij sobie, co Jezus powiedział (piszę z pamięci):
Odnajdziecie mnie w każdym człowieku, który, pragnie, płacze, potrzebuje miłosierdzia albo innego wsparcia. I działaj dla Jezusa. Napój spragnionych, otrzyj łzę płaczącym, okaż wybaczające miłosierdzie i wspieraj ubogich.
Nie przesadzaj z słowną specjalną modlitwą. Gdyby będziesz służyła Jezusowi - całe Twoje życie stanie się wielką modlitwą. A wtedy na jakimś etapie poczujesz, że jesteś cała zatopiona w Bogu.

a o jaką modlitwę konkretnie Ci chodzi?
Ja to raczej uważam, że modlitwy nigdy dość, bo to przecież rozmowa z Bogiem Ojcem, jak komus bliżej to z Jezusem, a wczasie gadki rozgrzewa sie serce no i juz jest efekt czyli powrót do Boga. W odróznieniu od Beszaba nie wyobrażam sobie zycia bez efektów, czy to w ciele czy w duchu, może jestem bardziej niecierpliwa

Kredko - spróbuj mimo wszystko wczytać się we właściwą intencję słów. Pisałem o tym, żeby NIE OCZEKIWAĆ natychmiastowych efektów modlitwy, bo to może szybko prowadzić do zniechęcenia. Poza tym nakierowanie modlitwy na same efekty zewnętrzne prowadzi do instrumentalizacji Boga - sprowadza się go wówczas do roli salonu usługowego. Natomiast nigdy bym nie namawiał kogokolwiek do lekceważenia skutków modlitwy, szczególnie tych przejawiających się w życiu duchowym. W końcu po owocach mamy poznawać, prawda?

Proponuję poczytać o nocy ciemnej, może właśnie to przeżywasz

http://www.voxdomini.com.pl/duch/mistyka/jk/n-spis.htm

myslałam, że właściwa intencja tych słów jest jasna, ale nawet dobrze, że tak nie jest, bo dla mnie Bóg tak jak każdy dobry ojciec chce dawac dzieciom co najlepsze i w obfitości i cieszy sie jak dzieci proszą, to wtedy wiadomo, że Mu ufają i wierzą w Jego najlepsze intencje. Salon uslugowy to nie w lokalu Pana Boga.
Ale nie chodzi o mnie ani o Ciebie tylko żeby ZiarnoPiasku mimo wszystko rozmawiało z Bogiem to nie pożałuje!

Właśnie wtedy należy rozważyć podjęcie innych działań niż modlitwa typowa (słowna).
Modlić można się na różne sposoby.

Bóg tak jak każdy dobry ojciec chce dawac dzieciom co najlepsze i w obfitości i cieszy sie jak dzieci proszą, to wtedy wiadomo, że Mu ufają i wierzą w Jego najlepsze intencje. Salon uslugowy to nie w lokalu Pana Boga.
Ale chodzi o to Ziarno Piasku mimo wszystko rozmawiało z Bogiem to nie pożałuje!
BARDZO DZIĘKUJĘ ZA TE SŁOWA KREDKI 111

Ja mam podobnie. Nie pojmuję chrześcijaństwa, ta religia nic nie wyjaśnia, rodzi tylko pytania na które nawet biskup nie zna odpowiedzi. No ale po tym jak Tomasz zwątpił w boskość Jezusa, jaka jest nasza wina?
Moja religia sprowadza się do; żyj i daj żyć innym a jeżeli dla Boga to za mało, to trudno, w piekle jest ponoć mnóstwo ludzi, jakoś to będzie

Hm... nie chcę być zbytnio zgryźliwa ale może to ma coś wspólnego z tamtymi medytacjami buddyjskimi, na które się właśnie natknęłam w innym wątku..



Trudno coś mądrego powiedzieć bo modlitwa to chyba to co najbardziej może do Boga zbliżyć, no może bardziej tylko Eucharystia ale tak sobie myślę, może by spróbować jakoś... tak porządniej się modlić. A jako motywację przypomnieć sobie ten czas kiedy to poczucie bliskości Boga sprawiało przyjemność i modlitwa tez była miłą (mam nadzieję, że był taki czas...)


To na pewno.




Hm... to już sama musisz sobie odpowiedzieć ale chyba zawsze warto nie poddawać się od razu choćby po to żeby wiedzieć później że decyzja podjęta choćby taka na nie była tą właściwą...

pozdrawiam j.

Żyj i daj żyć innym może równie dobrze sprowadzać się do czystej obojętności, bierności.
Właściwe to wszystko co byście chcieli aby ludzie wam czynili, i wy im czyńcie i

Ziarko Piasku - czytanie sążnistych rozpraw o Bogu, długaśne modlitwy mogą czasem bardziej zniechęcić, niż przybliżyć do Boga.
Spróbuj nawiązać bezpośrednią relację z Bogiem, rozmawiając z Nim, przekazując swoje wątpliwości, problemy, powierzając Mu je.
Ja w najgorszym dla mnie okresie życia poprzestałam na krótkim apelu, wezwaniu, swoimi słowami.
Po ustaniu zawirowań Różaniec, Koronka do Miłosierdzia Bożego, są moimi podstawowymi modlitwami, ale nigdy nie zaniechałam krótkiego "mojego" apelu-zawierzenia

Co masz na myśli?



Tak, życie nie po katolicku, wybór odrzucenia części nauczania Kościoła, grzechy oddalają nas od Boga. Zbadaj też swoje zaangażowanie w wiarę, w codzienną modlitwę - bardzo często problemy z wiarą zaczynają się od takiej "drobnostki" - od zmniejszenia zaangażowania w codzienną modlitwę, od problemów z nią.



Walczyć. Może zadbaj o spoiwo swojej wiary, o fundamenty? Dobrym sposobem zadbania o to jest wspólnota, np. Odnowa w Duchu Świętym, Neokatechumenat, Ruch Światło-Życie lub inna przykościelna wspólnota. Właśnie od wspólnoty zaczęła się moja przygoda z wiarą na poważnie.

Pamiętaj, że Bóg Cię kocha, zawsze.
http://szukajacboga.jesus.net/?/1/miosn ... -ojca.html

Tak, jeśli nie chcesz utracić wiary - "zdecydowanie przerwij czytanie o wierze"! Czytanie o niej może skłonić Cię do wyciągnięcia skądinąd słusznego wniosku, że mity greckie, prasłowiańskie, muzułmańskie czy biblijne to takie same, stworzone przez człowieka mity. A już szczególnie nie sięgaj po Biblię! Liczba zawartych w niej sprzeczności, śmiesznych czy niebezpiecznych przesądów doprowadzi Cię do logicznego wniosku, że nie stoi za tym żadna Wyższa Istota. Dlatego jeśli chcesz trwać w wierze: nie czytaj, nie pytaj, nie myśl! Powodzenia!