Nie możesz być doskonała. Do kotła.

Ani mi się śni! Każdemu włącza się agresja, bo to instynkt przemocy. Szybko jednak porzucam próbę odwetu i osądzania. Jak mnie delikwent za mocno wkurzy to odchodzę do innego wątku i nie odpisuję na posty.... jakiś czas. Modlitwa za innych to norma.
Katolik ma broń przeciwko tym instynktom. To przebaczenie, ale może to uczynić, ponieważ jest przekonany o tym, że sam je uzyskał darmowo od Boga. Ten, kto nie przebacza ma poczucie zaspokojenia swoich instynktów przemocy, dominacji czy potrzeby szacunku, ale odczuje w pewnym momencie bunt przeciw własnej agresywności, którą przerzucał na innych. Nosi urazy, które skutkują depresją lub wściekłością. I po co to?

szatan jest bytem realnym osobowym z imieniem wlasnym

Książkę egzorcysty francuskiego ks. Henriego Ameta „Czy trzeba bać się diabła?" (Wydawnictwo Księży Marianów PROMIC, Warszawa 2010, dobry przekład Aleksandry Frej) przeczytałem z dużą sympatią. Autor daleki jest od „demonomanii", którą dostrzegam nie tylko wśród katolików, także zielonoświątkowców czy prawosławnych. Kojarzenie homeopatii z szatanem jest takiej skłonności przykładem klasycznym. Główna teza książki francuskiego autora jest właśnie taka, że diabła nie należy się bać. Owszem, on istnieje i działa potężnie, ale nie każde dziwne zjawisko jest tego przejawem, wiele powinno być badanych (i leczonych!) przez psychiatrów. Ksiądz Amet twierdzi wręcz, że trzeba uważać ze stosowaniem egzorcyzmów, bo ów obrzęd może skołataną psychicznie osobę utwierdzić w błędnym przekonaniu, że jest opętana. A w ogóle to podstawowym zadaniem egzorcysty jest pocieszanie, uspokajanie, a nie straszenie. Autor cytuje św. Franciszka Salezego, który głosił, że „egzorcysta powinien posiadać naparstek wiedzy, beczkę przezorności i ocean miłosierdzia".

Niemniej właśnie Szatan jest. Czy jest osobą? W dyskusjach stwierdzono, że nie w sensie ludzkim: nie ma zdolności wchodzenia w relacje, kochania i bycia kochanym. Kardynał Ratzinger określił go jako nie-osobę albo anty-osobę. W każdym razie jakąś siłą pozaludzką. Spokojne traktowanie tej sprawy przez autora uwiarygodnia jego przekonanie odnoszące się także do opętań opisanych w Ewangeliach, że psychiatria czy jakaś inna nauka nie wszystko wytłumaczy i nie wszystkiemu da radę. Sekty satanistyczne na przykład mogą być tego dowodem. Choć - to już mój pogląd, choć chyba ksiądz Amet by go nie odrzucił z oburzeniem - dowód działania diabelstwa podstawowy to nieludzka potęga ludzkiej „naturalnej" nienawiści.

Niemniej właśnie Szatan jest. Czy jest osobą? W dyskusjach stwierdzono, że nie w sensie ludzkim: nie ma zdolności wchodzenia w relacje, kochania i bycia kochanym. Kardynał Ratzinger określił go jako nie-osobę albo anty-osobę. W każdym razie jakąś siłą pozaludzką.

[...] Ot, takie spostrzeżenie do czego może doprowadzić przyjęcie takich a nie innych definicji. Z pewnością jednak ani Mounier, ani Granat, ani Wojtyła, ani Ratzinger nie zapomnieli o definicji Boecjusza

Rozważmy jednak przekonanie alternatywne: Szatan to pewne zjawisko, które zachodzi w ludzkiej psychice, oddalające od Boga.

moim zdaniem druga definicja jest co najmniej równie praktyczna do wyjaśniania rzeczywistości, jak pierwsza. Przynajmniej jeśli chodzi o te zjawiska, z którymi sam miałem styczność.

Takie przekonanie i owszem ma jakąś racje bytu, ale chyba poza chrześcijaństwem

Jako definicja robocza, mająca pewne zjawiska w sferze psychicznej tłumaczyć? Tak. jest praktyczna. Dla psychologów czy psychiatrów. Zupelnie tak samo jak psychologiczna definicja Boga, która mogłaby brzmieć, że to pewne zjawisko, które zachodzi w ludzkiej psychice, kierujące człowieka poza postrzeganie zmysłowe i poza naukowe rozumienie rzeczywistości.
Można wszystko, co związane z religią redukowac do zjawisk w ludzkiej psychice. Ale to nie jest postawa wierzącego.

Cóż, nic nie wiem o tym, aby przedstawiona przeze mnie definicja była sprzeczna z oficjalną nauką kościoła. A tak długo, jak sprzeczności nie widzę, wolę "wybierać" to, co brzmi dla mnie bardziej prawdziwie i jest bardziej zgodne z moimi doświadczeniami, obserwacjami własnej psychiki.

http://badzwolny.eu/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=528
Oraz KKK 391-395
teraz już wiesz

Istnieje całkiem spora liczba oficjalnych dokumentów Kościoła zajmujących się wyraźnie problemami demonologicznymi. Studiując te dokumenty, przekonujemy się jednak, że nigdy nie formułują one pytania czy też nie udzielają odpowiedzi na pytanie: Czy mianowicie osobowy diabeł istnieje?