Na to, że czas jest krótki, wskazuje wiele rzeczy. I wypełnienie proroctw, i Fatima.
Lecz przede wszystkim dojmujące, wszechobecne przeczucie ujawniane przez wielu ludzi w prywatnych wypowiedziach.
Do którego jedni się przyznają, a inni je zażarcie zwalczają.
Ale to zdaje się, tak miało być.
Że jedni będą wyglądać powrotu swego Pana, a inni pukać się w czoło, i zapewniać, że to jeszcze nie teraz, jeśli w ogóle.

Nie boję się tego, co ma nadejść. Chociaż, jeśli wierzyć proroctwom, powrót Chrystusa nastąpi w trudnych czasach.
Chciałabym być stale gotowa na ten dzień.

Silva, pierwsze przykre moje skojarzenie po przeczytaniu Twojego postu jest takie, że bardzo zaufałaś swojej teologicznej wiedzy, skoro już cytujesz sama siebie.

Drugie jest tego rodzaju, że nazbyt łatwo Ci przychodzi rozprawienie się z dwoma tysiącami lat oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa, bo aż w pięciu linijkach tekstu.

Trzecie natomiast wiąże się z moimi wątpliwościami co do tego, czy już otrzymałaś od swojego biskupa misję kanoniczną, że z taką pewnością siebie głosisz panowanie szatana nad światem albo orzekasz , czy należy się spodziewać szybkiej Paruzji.

http://katechetyka.diecezja.opole.pl/lex/misja-kan.htm



Oczywiście, możesz mi polecać.
Lecz nie jestem jeszcze przekonana, czy chcę korzystać z Twoich rad.
We współczesnym Kościele najbardziej bowiem nie ufam:
- w pierwszej kolejności modernistycznym biskupom
- w drugiej kolejności nowoczesnemu pojmowaniu teologii pomyślanej jako rozrywka dla wszystkich, którzy mają na to ochotę.
Wciąż jeszcze ufam, że nie chodziło Ci o przecięcie i udaremnienie zainicjowanej przez malego_kwiatka dyskusji w tym wątku.

A chodziło mi o to, byśmy porozmawiali o tym, jak osobiście przygotowujemy się na osobiste spotkanie z Jezusem w ostatecznym czasie, gdyby przyszło nam ten czas osiągnąć.

Jasne, że jeśli ktoś nie wierzy w możliwość bliskiej Paruzji, to temat dla niego nie będzie istniał. Tylko w tej sytuacji nie ma powodu, by ktoś taki pisał zbyt dużo właśnie w niniejszym temacie.

Apostołowie podobnie sądzili i oczekiwali rychłego przyjścia Pana.
Przygotujesz świat na oststeczne przyjście moje (Dz 429) - w żadnym z uznanych przez Kosciół objawień, ani Jezus, ani Maryja, nigdy nie określają daty Paruzji.

Alus,
bo o dniu owym nikt nie wie, tylko Ojciec wie, który jest w Niebiesiech.

Oleksa, a ja przede wszystkim ufam Pismu Świętemu które mówi "nie znacie dnia ani godziny", więc wszelkie rozważania na temat "czy to zaraz czy jeszcze nie" uważam za kompletnie bezsensowne. Zwłaszcza, że od początku chrześcijaństwa ludzie już tysiące razy przypuszczali że "to zaraz" a jednak świat się nie skończył. Czyż nie?

A cytuję siebie z tego prostego powodu że od dwóch lat, od kiedy napisałam tamten post, nic się w moich poglądach nie zmieniło. A że to była rozmowa na ten sam temat co ta tu to musiałabym napisać słowo w słowo to samo, więc po prostu skopiowałam starą wypowiedź i podałam źródło. Tyle.

Jeśli nie chcesz czytać Ojców Kościoła to twoja sprawa. Ja ufam bardziej im niż prywatnym objawieniom, bo, w przeciwieństwie do nich należą do Tradycji.

Do tego jakobym "głosiła panowanie szatana nad światem" i "orzekam czy należy się spodziewać szybkiej paruzji" się nie odniosę, bo nic takiego nie napisałam.

Mały_kwiatku, rozumiem że to była subtelna aluzja do mnie. Jeśli tak to pomyłka, bo nigdzie nie napisałam że nie wierzę w możliwość bliskiej paruzji. Przeciwnie, napisałam że trzeba być zawsze przygotowanym, bo nigdy nie wiadomo kiedy paruzja może nastąpić - może to być za 1000 lat a może być i jutro.

Jeśli zaś chodzi o to, jakie to ma być przygotowanie to właściwie nie mam tu wiele do powiedzenia, bo nie potrzeba żadnego innego przygotowania niż normalne życie chrześcijańskie - miłość Boga i bliźniego i sakramenty. To absolutnie wszystko, czego potrzeba do dobrego przygotowania do paruzji.

Owszem, głosiłaś.


viewtopic.php?p=604725#p604725

Wywołałaś tym ogromnie intensywną polemikę i dyskusję, zakończoną wywaleniem większości całej dyskusji do kosza przez moderację. W dyskusji udział brali m.in. Oleksa57, ja, szumi, a zakończył ją Saxon. Wywalenie dyskusji do kosza wywołało kolejne protesty w temacie "Do moderacji" (można je tam jeszcze poczytać:

viewtopic.php?p=604972#p604972
- od tego postu, aż do postu z 20.06.2011)

Do tych uwag moderacja więcej już się nie odnosiła.

Co oznacza, że sama zainicjowałaś bezsensowną dyskusję.

Pewnie nie zauważyłaś, ale to nie jest dyskusja o Tobie ani o Twoich poglądach i o tym, czy się zmieniają.

Nie zrobię sobie krzywdy i dlatego możesz spokojnie pozostawić mojemu uznaniu, co będę czytała.
Tym bardziej, że nie informowałam Cię o mojej lekturze.
Katarzyna Emmerich została uznana za błogosławioną, co oznacza, że Kościół zaakceptował treść objawień, które otrzymała.

Mam zatem lepszą pamięć od Ciebie, bo jeszcze pamiętam kilka moich usuniętych przez moderację postów, kiedy usiłowałam dyskutować z Twoją teologiczną pewnością co do tego, że szatan jest panem tego świata.
Obszerny ślad po głoszonej przez Ciebie teologii pozostał jedynie w wątku "Uwagi do Moderacji". Post :
viewtopic.php?p=605037#p605037
Oraz posty następne.
I poprzedzająca część polemiki prowadzona przez malego_kwiatka.


viewtopic.php?p=635382#p635382


viewtopic.php?p=635477#p635477

Wciąż nie wiem, jak traktować Twoje wypowiedzi, nie otrzymałam bowiem odpowiedzi na moje zapytanie o misję kanoniczną.
Skoro jednak na tym forum usuwane są moje posty z powodu niezgodności z głoszonymi przez Ciebie naukami, to należałoby to wyjaśnić.

Kosciół zaakceptował, uznał, objawienia Maryi w Fatimie, a nabożeństwa 5 pierwszych sobót miesiąca, o które prosiła Maryja, nie praktykuje.
Kościół stanowi, że podstawą naszej wiary jest pełnia Objawienia, które otrzymaliśmy w Chrystusie.....a Chrystus precyzyjnie powiedział, że data Paruzji jest tajemnicą, a nasz osobisty Dzień Ostateczny może nastąpić w każej chwili.

Już to napisałaś na tym forum niezliczoną ilość razy.
Umiemy to na pamięć, a pomimo to nadal chcemy dyskutować.
Tym bardziej, że dyskusja jest o czymś całkiem innym.
Jeśli chcesz się włączyć, to napisz coś nowego.

A ja się gupi nadal czasem dziwię, że można patrzeć na to samo i widzieć zupełnie co innego...

Czy to, co się działo w czasie II Wojny Światowej można w jakikolwiek sposób porównać do obecnych czasów? Oczywiście nie można. I nie można też kolejnych dziesięcioleci. Ale, jak widać, nie przeszkadza to w postrzeganiu współczesności jako najgorszego upadku w historii. Choćby na tle tej historii, rzeczywistość spływała miodem i mlekiem (a w Polsce - porównując do II RP i PRL to dziś jest gorzej? zresztą nawet wtedy udało się uniknąć walk w czasie przewrotów).

Nie mogę napisać nic nowego, bo od 2 tysięcy lat niezmiennie podstawą naszej wiary jest Objawienie Chrystusa - Ewangelia.
Nikt nie zagwarantuje, że wizjonerzy zawsze ściśle i ze zrozumieniem zapisują przekaz.
Kiedyś podałam przekazane Mikołajowi w Licheniu przez Maryję losy naszego kraju, w którym zapowiedzina była II wojna światowa, powstanie warszawskie, czasy komunizmu i pontyfikat JPII.
Kolidowało ono z przesłaniem R. Celakówki uzależniającej II wojnę na terenach Polski od dokonania Intronizacji.

Kazanie w Kościele może się powtarzać, ale nie częściej jak jeden raz w roku.

Ale forum to nie ambona, to raz.
A Twoje nauki powtarzają się na tym forum częściej niż raz do roku. To dwa.
Nie jesteś moim katechetą, to trzy.
Bo od niego bym przyjęła, choćby się powtarzał.

A musisz ?

Nie muszę....chcesz trwac w niechęci do "modernistycznego" Koscioła i wyczekiwać Paruzji, jako specyficznej kary za grzechy modernistów - Twoja sprawa.

Z wymysłami się nie dyskutuje, więc Ci nie odpowiem.
Dyskutujesz z czymś, czego nie powiedziałam w takiej formie i kontekście.
Więc poprawna odpowiedź na Twój zarzut nie istnieje.

Nie wyczekuję Paruzji,, a jedynie nie zdziwię się, jeśli wkrótce nastąpi.

Skoro dopuszczam taką myśl, że koniec czasów jest bliski, to konsekwencja wymaga, żeby coś z tymi myślami zrobić.
Poczułam potrzebę rozliczenia ze swoim życiem - jeszcze jednego rozliczenia.
Chociaż mierzyłam się ze swoim życiem już nieraz, powtórzyłam to niedawno i być może zrobię to jeszcze.
Nie chciałabym, żeby koniec obnażył jakieś ciemne miejsca w moim życiu, których bym nie położyła przed Bogiem.
Potrzebuję świadomości, że nic mnie nie zaskoczy w momencie mojej śmierci, gdy stanę przed Chrystusem;
to samo dotyczy Paruzji, bo wtedy nadejdzie Chrystus i już nie będę miała na nic czasu.
Czas na zmierzenie się z prawdą o sobie mam dany teraz.

Tam, gdzie byłam na rekolekcjach, przyjeżdża bardzo wiele osób odczuwających podobnie.

Ksiądz prowadzący rekolekcje, zapytany o to, czemu nie buduje nowego kościoła, odpowiedział : "Czas jest krótki. Trzeba ratować dusze".

Serca jednych się otwierają, i ci czynią przygotowania.
Inni drwią z tego oczekiwania i mówią, że wszystko już było, że to nic nowego.
Albo mają rację, albo zły duch zaślepił ich serca.


Masz rację, Soul33, wyjąwszy pewien szczegół.
Nie zdarzył się do tej pory tak powszechny bunt przeciwko Bogu i Jego prawu.
Ostatni był w czasie budowania wieży Babel, czymkolwiek ta opowieść jest : symbolem, parabolą, echem dawnych wydarzeń.

.
Masz rację - taka wymiana zdań, nie jest nawet dyskusją.