może mylić jak niejednokrotnie mylił się wypowiadając o w wielu kwestiach
to, że homoseksualizm jest chorobą jest opinią a nie dogmatem
i można spokojnie w to nie wierzyć nie przestając być katolikiem

Interesuje mnie, czym popierasz to stanowisko.

To, czy jest lub nie jest to choroba, czy należy i da się leczyć - to nie są kwestie ideologiczne przecież; są zupełnie niezależne od osobistych poglądów i moralnej oceny zjawiska.

Kościół może uważać homoseksualizm za grzech (bo to leży w jego kompetencji, jako że grzech jest pojęciem ściśle związanym z wiarą), natomiast to co Kościół uznaje za chorobę nie ma istotnego znaczenia i w żaden sposób nie zmienia stanu faktycznego. Jest to bowiem wypowiedź oparta na ideologii, a nie wiedzy naukowej i medycznej, więc z naukowego i medycznego punktu widzenia - jedynego sensownego IMHO jeżeli rozpatrujemy kwestię choroby - jest bezwartościowa.

Zastanawia mnie natomiast (co ma niejakie odniesienie do oryginalnego tematu dyskusji), na ile nauka Kościoła jest dla katolika możliwa do zakwestionowania? Mówię rzecz jasna nie o dogmatach, niedyskutowalnych z definicji, ale o to, co Kościół wysnuwa na ich podstawie. Na ile dopuszczalne są odstępstwa, posiadanie poglądów nie całkiem zgodnych z tą nauką, szczególnie w kwestiach społecznych (w tym opinii na temat homoseksualizmu właśnie)?

Nauka Kościoła (w tym ta o złu kontaktów homoseksualnych)
nie jest dla katolika możliwa do zakwestionowania pod groźbą grzechu ciężkiego.
Więcej:
viewtopic.php?p=594980#p594980
viewtopic.php?f=48&t=29130 - Czy katolik ma obowiązek zgadzać się z Ojcem Świętym?

A wypowiedzi na temat psychologii, psychiatrii, seksuologii - a przecież z tymi dziedzinami wiąże się przytaczany problem - pozostawmy odpowiednim specjalistom. Czy w ogóle homoseksualizm można oceniać w kwestiach moralnych - na to pytanie niech każdy sam sobie odpowie. A jeżeli twierdzimy że "praktyki homoseksualne " są przejawem zła - spróbujmy to uzasadnić. Człowiek współczesny ma to do siebie że zadaje pytania i poszukuje na nie odpowiedzi. Jeśli ktoś twierdzi , że homoseksualizm prowadzi do zła - powinien to uzasadnić. Uzasadnieniem na pewno nie będzie stwierdzenie, że " jest zły, bo w Biblii tak napisano".

kościól dla każdego katolika ma kompetentncje jak najbardziej co do wypowiadania się w kwestii wiary i moralności

i tu nie chodzi utylitarystyczne pojęcia dobra od zła
(dobre to co przynosi pozytek, złe to co przynosi szkodę w perspektywie wyłącznie ziemskiej)
- perspektywa Kościoła jest zupełnie inna

natomiast w kwestii medycyny jako dziedziny nauki jest niekompetentny

sam tak o sobie mówił chociazby stwierdzając, że w kwestii wypowiadania się o systemie heliocentrycznym przekroczył swoje kompetencje wypowiadając się w kwestii astromii (sprawa Galileusza)

ale może zejdźmy z tematu bo jak pisał moderator odchodzimy od problemu aagnieszki

A ja myślę że Agnieszka wcale nie ma problemu. Jest to niezwykłą sztuką, aby potrafić wypośrodkować i kierować się nie tylko emocjami oraz "jedyną słuszną prawdą" podawana przez KK. Owszem, można wierzyć, praktykować, ale jednocześnie akceptować innych, zrozumieć że świat nie jest czarno biały.

Wielokrotnie na "wiara. pl " pisałem na temat terapii homoseksualistów, więc nie będę się powtarzał. Poszukaj, poczytaj, wskaz mi "wyleczonego" - jeśli takiego znasz. A działania które nazywasz terapią raczej szkodzą a nie pomagają.

ja znam jednego "wyleczonego"
który się "zakochał" w kobiecie
ożenił, szybko zona zaszła w ciążę
a potem ...
wpadł w głeboką depresję

stwierdził, że nie jest w stanie dalej udawać heteroseksualisty
i chociaż bardzo chciał nim być ito nic z tego nie wyszło
to było myslenie zyczeniowe
(myslę, że jest tak jakbym chciał
- jak będę tak myślał to tak będzie)

no i się odszedł od zony
i niespełna dwuletniego dziecka....

człowiek jest katolikiem
zyją z żoną w separacji
nie chce się starać o stwierdzenie nieważności małżeństwa
żona póki co też nie (a uzyskała by je napewno)

no więc zyją osobno
oboje poranieni wewnętrznie

a człowiek chciał zgodnie z wskazaniami kościoła zyć w celibacie do końca zycia
miał takie mocne postanowienie i w nim pewnie by wytrwał

to na terapii stwierdzono, że jest "wyleczony"
i zachęcano go do małżeństwa

Dzięki, przytoczone w drugim wątku zapisy zdają się być stosunkowo jasne w tej kwestii.

Rzuciłem okiem na wikipediowy artykuł o stosunku Kościoła do homoseksualizmu. Guglując w tej sprawie trafiłem też na taki tekst, który jakkolwiek bardzo krytyczny wobec homoseksualizmu, pokazuje ewolucję przynajmniej języka oficjalnych komunikatów Kościoła w tej kwestii. Które to, owszem, krytykują wszelkie kroki w kierunku na przykład legalizacji homoseksualnych związków, zwracają jednak uwagę na traktowanie homoseksualistów z szacunkiem należnym każdej osobie ludzkiej. Wypowiedzi w podobnym tonie - tj. krytycznym, ale nie gniewnym - można znaleźć nawet na tym portalu (choć w tej konkretnie wypowiedzi padają stwierdzenia niezgodne z obecną wiedzą naukową i medyczną).

Mimo jednak takiego "postępu", ogólne stanowisko Kościoła pozostaje niezmienne, a wypowiedzi Kościoła uznają za zasadne traktowanie homoseksualizmu jako odstępstwa od normy i tym samym odmawianie osobom tej orientacji pewnych praw.

Na miejscu autorki tematu po prostu zastanowiłbym się, czy chcę utożsamiać się z organizacją, która na gruncie swojej ideologii i tylko tego uznaje za zasadne odmawianie pewnej grupie ludzi pewnej części podstawowych praw.

ciagle ktoś pisze o jakimś odmawianiu prawa do...

kosciół nie ma żadnej mozliwosci odmówić komukolwiek prawa do czegokolwiek
naukę kościoła się przyjmuje albo nie i jest to zupełnie wolna osobista decyzja

nikt nikogo do zadnych poglądów nie zmusza bo niby jak?
każdemu wolno być entuzjastą czynnego homoseksualizmu
droga wolna....

kościół nikomu nie odmawia prawa do stosunków homoseksualnych
tylko poucza tych co do niego należą i go słuchają, że to grzech

to czy homoseksualizm jest czy nie jest odstępstwem od normy
nie ma tu zadnego znaczenia - norma też bywa grzechem

na przykład agresja posunięta do zabójstwa
jest dla gatunku ludzkiego jak najbardziej normalna
a zabójstwo jest grzechem

tak samo z uprawianiem seksu,
monogamia nie jest wpisana w normę tego gatunku
a zdrada małżeńska jest grzechem

tak samo jak chęć odwetu jest normą
a zemsta jest grzechem

Napisałem "uznaje za zasadne odmawanie prawa do (...)".

Kwestia, czy Kościół ma wpływ na zapisy prawne, mające realną moc ograniczania wolności człowieka, a tym samym, czy Kościół ma rzeczywistą możliwość odmawiania tych praw, jest kwestią odrębną.

Zwracam tylko uwagę, że niezgoda z pewnymi założeniami przez Kościół głoszonymi może być podstawą do zastanowienia się, czy chce się z Kościołem te założenia głoszącym identyfikować.

Słyszałem o takich przypadkach. Bywa i tak że "wyleczony" popada w depresję ponieważ uświadamia sobie, że nigdy nie będzie " normalny". Pewne pragnienia i potrzeby seksualne - owszem - można wyciszyć, lecz niestety to wszystko po pewnym czasie powraca i to ze zdwojoną siłą.

Wcześniej czy później Kościół będzie zmuszony zmierzyć się z tym problemem. Nie jest to zresztą jedyny trudny temat dla tej instytucji, podobnie jak antykoncepcja, związki niesakramentalne, pedofilia, posiadanie dzieci przez osoby duchowne. Oficjalnie Kościół nakazuje osoby homoseksualne traktować z należytym szacunkiem, akceptować, tolerować, natomiast "czyny homoseksualne" - potępia, uważa je za grzechy ciężkie, grzechy przeciwko naturze. Tylko że dla homoseksualisty czymś nienaturalnym byłby kontakt o osobą o przeciwnej płci.

Z artykułu na Wiki:

Uznanie, że OK jest dyksryminacja na przykład pod kątem zatrudnienia (jako nauczyciela) osoby homoseksualnej słabo mi się składa z tym "szacunkiem", "akceptacją" i "tolerancją".

Z drugiej jednak strony, szukałem zapisów katechizmu związanych z sumieniem:


Takie zapisy zdają się dopuszczać możliwość posiadania własnego zdania w pewnych kwestiach moralnych, jeżeli oparte jest ono na sądzie sumienia.

Tak, rozumiem o co Ci chodzi.
tak rzeczywiście jest.
możesz mieć inne zdanie

ale nie ma się co oburzać - kościól jak kazdy podmiot społeczny w tej sprawie może mieć swoje zdanie, zresztą sprzeciw wobec legalizacji związków homoseksualnych czy przeciw adopcji dzieci przez homoseksualistów wychodzi nie tylko ze środowisk kościelnych