Nie wierzę w coś takiego jak wojna religijna, przynajmniej w tym znaczeniu,
jakoby niemożność zweryfikowania poglądu apriorycznego...itd.
Religia jest jedynie przykrywką dla prawdziwej intencji agresora,
prześladowcy. Czy naprawdę uważa Pan, że chociażby pogromy 'przy okazji' chrystianizacji naszego kraju były motywowane chęcią niesienia Słowa Bożego?
Nie uważa Pan, że to trochę dziecinne?
Moim zdaniem Mieszko miał dwie podstawowe przesłanki:
1.Konieczność integracji wewnętrznej
2.Konieczność upodobnienia się do państw ościennych.
Mieszko nie był idiotą, uważnie śledził boje Słowian połabskich z niemiecką inwazją. Chrześcijaństwo jednoczyło powoli całą Europę przeciwko poganom,
jako dobry obserwator widział w tym kontekście niedogodności dawnych wierzeń i możliwość łatwej unifikacji dzięki przyjęciu nowej religii.
Czy można zatem powiedzieć, że prawdziwą przyczyną przymusowej chrystianizacji i wiążących się z tym okrucieństw była chęć podzielenia się wiarą w Jezusa Chrystusa?
To była dygresja ale z inicjatywy autora tematu.

Nie przesadzaj, dlaczego zatem Twoim głównym numerem popisowym jest
analiza wpisów katolików w kontekście zgodności z dokumentacją koscielną?
Poprawnie wykonać analizę może osoba, która potrafi czytać ze zrozumieniem,
niepotrzebne są dodatkowe kwalifikacje.

Ja rozumiem, że Pan rutus jest sparaliżowany strachem przed kreacjonistami i tym, co oni mogą powiedzieć, albo czego sie przyczepić. Niemniej, taka postawa oznacza właśnie sukces kreacjonistów, którym udaje się tym samym uniemożliwić normarny dyskurs naukowy.

Dlatego Pan pilaster stoi na stanowisku, że bredzenia kreacjonistów, nie powinny nas ograniczać.

Piszę jedynie to, co moim zdaniem wynika z wpisów katolików i z dokumentów kościelnych.
A nawet jeśli w tym co piszę się nie pomylę,
bo będzie to zgodne z aktualną wykładnią teologów
aktualnie dopuszczonych do nauczania przez aktualne władze Kościoła,
to i tak niekoniecznie będzie to poprawny opis niezmiennych prawd.
Element wiary w asystencję Ducha Świętego w definiowaniu i interpretowaniu tego typu prawd jest niezbędny.
Gdyby tak było, to świeccy teologowie byliby bezrobotni.
Pomijam już wielowiekową zmianę stanowiska Kościoła związaną z innym odczytaniem jego włąsnych dokumentów
(i to tylko tych najważniejszych).
A przecież wystarczy czytać ze zrozumieniem, prawda?

Jako katolika obowiązuje mnie aktualne nauczanie Kościoła,
(wykładane przez teologów aktualnie dopuszczonych do nauczania przez aktualne władze Kościoła).
I to powinien być mój punkt odniesienia,
na którym opieram analizę zgodności/niezgodności jakiegoś opisu...
więc nie rozumiem w czym rzecz. Teoretycznie jeśli Kościół paręset lat wstecz inaczej odczytywał jakiś dokument nie powinno mieć, nie musi mieć dla mnie żadnego znaczenia. Obowiązuje mnie tu i teraz.
Inna rzecz, że mnie interesuje ale to nie ma nic do rzeczy

Analiza polega na tym, że bierzemy fakty i sami wyciągamy wnioski.

Analiza nie polega na nakierowaniu się na gotowe wnioski (aktualne nauczanie Kościoła). To sprawdza się do tego: jak dopasować i zinterpretować fakty by były zgodne z doktryną. W ten sposób za pomocą tafli teologii katolickiej przykrywa się nie pasujące i co rusz wyskakujące elementy tej religijnej układanki.

Niekoniecznie..można analizować czyjeś nauczanie pod kątem zgodności z oficjalnym nauczaniem Kościoła.
Wtedy jak najbardziej interesuje nas doktryna.

Co to znaczy 'obowiązuje mnie'?
Bo jeśli nie jest to równoznaczne z 'aktualna wykładnia teologów
aktualnie dopuszczonych do nauczania przez aktualne władze Kościoła
przedstawia nieomylną i niezmienną prawdę',
to twoje poczucie obowiązku posłuszeństwa wobec jakiegoś związku wyznaniowego nie ma nic do rzeczy.
Rzecz w tym, że obiektywna poprawność (związana z prawdą aboslutną o rzeczywistości)
analizy zgodności/niezgodności jekiegoś opisu
wynikającej z dokumentów i pism papieży, świętych, Ojców, Doktorów Kościoła
przedstawionej przez aktualnych teologów, biskupów i mistyków
jest kwestią wiary - nie wiedzy.
Czy uznajesz, że Kościół paręset lat wcześniej mylił się, aktualnie się nie myli, bo przedstawia nieomylną prawdę
i tą aktualną interpretację będzie już zawsze w przyszłości przedstawiał?

Zamotałeś, prościej poproszę.
Co ma zgodność doktryny katolickiej z obiektywną prawdą absolutną o rzeczywistości do czyjegoś subiektywnego odczytu tejże doktryny
w stosunku do jej rzeczywistej wymowy?
To dwie różne kwestie, a Ty koniecznie chcesz sprowadzić dyskusję
do zgodności doktryny mojego Kościoła z faktycznym, obiektywnym stanem rzeczy, czyli t.zw.Prawdą przez duże P.

Może ją inaczej interpretować. Wszelka prawda jest uwarunkowana historycznie, bo wszystkie próby określenia prawdy są relatywne.
Prawdę poznajemy poprzez język, pojęcia, obrazy określone czasem.
Objawienie jest ZAWSZE przekazywane w historii, w określonym czasie.
Oznacza to, że każda próba zrozumienia MUSI być ograniczona.
Wypowiedzi Koscioła mają cechy innych wypowiedzi, są PRAWDZIWE ale ograniczone, dlatego mogą być w przyszłości sformułowane ponownie.

Czyli podważasz charyzmat Ducha Świętego? To właśnie Duch Prawdy zapewnia Kościołowi nieomylność, a papieżowi indywidualny charyzmat nieomylności.

Patrz niżej.
To nie ja chcę, tylko ty to zrobiłaś m.in. w tym miejscu.
"Co się zaś tyczy Objawienia a zwłaszcza dogmatu, moderniści nie głoszą nic nowego:
doktryna podobna została już potępiona przez Syllabus Piusa IX tymi słowy:
"Objawienie Boże jest niedoskonałe i stąd podlega nieustannemu i nieskończonemu rozwojowi,
który odpowiada rozwojowi rozumu ludzkiego".
Uroczyście potępił powyższą teorię Sobór Watykański:
"Nauka wiary, objawiona przez Boga, nie jest przedłożona umysłom ludzkim
jako wymysł filozoficzny - ale jako depozyt Boży została powierzona oblubienicy Chrystusowej,
aby ją wiernie strzegła i nieomylnie objaśniała.
Stąd należy zachować zawsze to znaczenie dogmatów św., które Kościół św. Matka nasza, określił,
a nigdy nie wolno pod jakimkolwiek pozorem głębszego zrozumienia odstępować od niego"."
(Św. Pius X, Pascendi Dominici Gregis)
Objawienie czasem (bo nie zawsze) przedstawia prawdy,
które są niezależne od uwarunkowań historycznych, np. istnienie Boga.
Bóg istnieje, albo nie istnieje. Nie może czasem istnieć bardziej, a kiedy indziej trochę mniej.
A mają też czasem cechy definicji dogmatycznych,
które według niektórych teologów zostały na przestrzeni lat zmienione na tyle,
że nie można mówić tylko o uwarunkowaniu historyczno-językowo-kulturowym,
ale już o odrzuceniu ortodoksyjnej wiary apostolskiej lub przyjęciu (wymyśleniu) nowych prawd wiary
będących de facto nowymi objawieniami mającymi rzekomo odzwierciedlać "nowy powiew Ducha Świętego".
Wypowiedzi tych teologów można odrzucić jedynie wówczas,
jeśli wierzy się w asystencję Ducha Świętego nad Kościołem reprezentowanym przez konkretne osoby
i uznaje się tych "odstępczych teologów" za:
- posiadających złą wolę,
- poddanych ludzkiej manipulacji,
- omamion przez diabła,
- niedouczonych (nie umiejących czytać ze zrozumieniem).
Jaka opcja wydaje ci się najwłaściwsza,
skoro uważasz, że biskupi i uznani przez nich teologowie w błąd nie popadli?

Ale ja sam napisałeś wiedzę można zweryfikować.
To zweryfikuj "wiedzę" biblijną i się przekonasz.

Dla wyjaśnienia zupełnie innej kwestii, co nie oznacza, że nie odróżniam jednego od drugiego, nie mam zresztą takiej potrzeby aby to komukolwiek udowadniać. Wydaje ci się, że nie widzę różnicy i niech tak zostanie.
Chyba nie ma między nami zgodności w rozumieniu relatywności pojęć
Ach, jakżeby sobór mógł zostać oszczędzony.
Na soborze nie została porzucona ciągłość pryncypiów i to jest najważniejsze.
Benedykt XVI tak to tłumaczy:
"W jedności ciągłości na jednym poziomie i braku ciągłości na innym
tkwi natura prawdziwej reformy"
Niektóre aspekty odnoszące się do konkretnej,osadzonej w czasie rzeczywistości mogą ulegać zmianie właśnie dlatego, że ta rzeczywistość jest zmienna.
Zresztą już Jan XXIII otwierając Sobór dokonał wyraźnego rozróżnienia pomiędzy depozytem wiary, który jest niezmienny:
a pogłębieniem tegoż depozytu i takim wyłożeniem, aby był zrozumiały
i odpowiadający wymaganiom czasu.

Nic nie sugeruję. Mówię tylko, że określenie "wszechmogący" nie oznacza, że Bóg wszystko może.
To ludzie tak zdefiniowali znaczenie tego słowa ale prawda jest inna.

Bóg na przykład nie może kłamać, nie może współżyć z kobietami albo z mężczyznami.

Jakiej?
Nie twierdzę, że nie wiedzisz, tylko piszesz, jakbyś nie widziała.
Edytowałem wcześniej mój post i zamieściłem cytat z encykliki Św. Piuxa X,
żeby lepiej oddać, o co mi chodziło.
Posoborowi teologowie uważają, że nie została porzucona.,
ale przypomnę, że wystarczy nieciągłość jednego, by nie było ciągłości całości.

"Ktokolwiek chce być zbawionym, przede wszystkim potrzeba, aby wyznawał Katolicką wiarę.
Której jeśliby kto nie zachował całej i nienaruszonej, ten niewątpliwie zginie na wieki".
(Anatazjańskie wyznanie wiary)
Wielu teologów nie zgadza się z Benedyktem XVI
w ocenie tego, które aspekty mogą ulec zmianie, by nie powstał problem nieciągłości.