jeżeli po śmierci do takowego traficie ,niebo z samej swojej istoty jest prawdopodobnie czymś zupełnie innym niż ziemski żywot o tym przynajmniej mówi pismo ,ja oczekuje jeżeli uda mi się tam trafić przede wszystkim braku jakiegokolwiek cierpienia i negatywnych emocji i żeby taki stan trwał już wiecznie.

hmm ten stan to moim zdaniem taka błoga euforia, niczym niezmącona radość

Może to zabrzmi głupio, ale... nie oczekuję niczego. Pan Bóg mówi, że ludzie będą tam szczęśliwi. Ufam Mu - wierzę, że nie kłamie. A w jaki sposób zapewni mi to szczęście... cóż, mało mnie to obchodzi. Po prostu chcę przyjąć od Boga to, co pragnie mi ofiarować, cokolwiek by to było.

No właśnie, czy uważacie, że sensem życia człowieka i jego największym szczęściem jest wieczny stan "braku jakiegokolwiek cierpienia i negatywnych emocji"?
Wyobraźcie sobie, że można człowieka wprowadzić (farmaceutycznie) w stan, w którym traci on poczucie czasu, wydaje mu się, że trwa wiecznie a endorfiny wprawiają go w uczucie bezgranicznego szczęścia. I tak sobie trwa... rok, dwa, pięćdziesiąt lat... Gdyby to było możliwe (a pewnie przy obecnym rozwoju wiedzy będzie niedługo), to właśnie tak powinniśmy spędzać życie? To przecież jest najbliższe Waszej wizji nieba... Ale czy na tym polega sens życia i prawdziwe szczęście ludzi?

@ atheist

Sensem życia jest przebywanie z Bogiem. A jak to przebywanie wygląda, nie wiadomo. Nie można sobie tego adekwatnie wyobrazić, tak jak człowiek niewidomy od urodzenia nie może sobie wyobrazić, co to jest kolor. To znaczy ślepiec może próbować, ale zbyt dobrze mu to nie wyjdzie. To samo tyczy się nas, czy to wierzących, czy ateistów.

"Przebywanie z Bogiem - sensem życia "
Czasem właśnie nam się wydaje , ze brak negatywnych emocji, mocnych wrażeń , cierpień , brak tej naszej ludzkiej rzeczywistości i ludzkich doznań jest stanem który człowieka po pewnym czasie znudzi - bo jak można trwać wiecznie bez doznań których doznajemy tutaj na ziemi.
Jak można przebywać w Bogu i niczego więcej nie potrzebować i niczego więcej nie doznawać - nudne prawda?
Każde nasze doznanie na ziemi jest rozgraniczone czasem - czasem który istnieje i który dzieli doznania na etapy w życiu.
W Bogu - czas nie istnieje - w Bogu zawsze jest " tu i teraz"
Na nic nie czekamy i za niczym nie gonimy niczego nie potrzebujemy i niczego nie pragniemy - " jesteśmy"
Istniejemy w zjednoczeniu które wystarczy nam za wszystko co tylko możemy sobie wyobrazić.
Istniejemy w poznaniu które jest wypełnieniem naszego jestestwa do całkowitych granic , ani jedna kropla naszej świadomości nie posiada braku ani żadnego zmącenia.
Człowiek nie jest w stanie wyobrazić sobie "wizji nieba" ponieważ wszystkie wyobrażenia zbiegają się do punktu " ziemskiego poznawania"
Szczęście człowieka na ziemi nie ma nic wspólnego z szczęściem " przebywania z Bogiem"
" Dam ci wszystko czego tylko potrzebujesz " - dusza potrzebuje wyłącznie łączności z Bogiem do całkowitego zaspokojenia swojego istnienia.
To na ziemi dusza " pragnie" zagłuszona cielesnymi potrzebami , dążeniami, poznawaniem...nikt na ziemi tak na prawdę nie jest szczęśliwy i nie odczuwa całkowitego szczęścia, wiecznie do szczęścia czegoś człowiekowi brakuje.Brakuje ponieważ przez pryzmat życia przebija się pragnienie duszy , pragnienie którego tak na prawdę nie jesteśmy świadomi.
Jak samotny człowiek na pustyni pragnie choć kropli wody w skwarze upalnego słońca tak dusza człowieka w wędrówce życia pragnie "kropli Boga " dla zaspokojenia pragnienia.
Z Miłości zostaliśmy stworzeni aby poprzez wędrówkę życia do tej Miłości mogli wrócić.Bóg dał nam życie byśmy poprzez życie odczuwali radość " poznawania Miłości" - " radość pragnienia" - " radość odczucia" .
Kochamy swoich bliskich - gdy umierają - pozostaje nam tęsknota , czasem bardzo bolesna tęsknota która jest " łączącym ogniwem Miłości"
Żyjąc na ziemi posiadamy takie " łączące ogniwo Miłości " którego też nie jesteśmy świadomi , uzyskujemy tę świadomości dopiero gdy zaczynamy " przebywać w Bogu".
" Wolność w Miłości " - jest całkowitą naszą wolnością , dobrowolnego , całkowitego oddania siebie Bogu.
Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie jako ludzie - wiecznego przebywania w Bogu.

Na pewno nie będzie nudno )

Oczekuję od Boga, że w niebie nie bedzie sytuacji, że niczego nie oczekujemy, niczego nie pargniemy, że tylko jestesmy, w wiecznej błogiej euforii i niezmaconej radości.
Oczekuję, że czas tam bedzie istniał, bedą problemy, wyzwania którym nalezy sprostac a kazde ich przezwyciężenie sprowadzi człowieka na wyższy poziom niebios gdzie beda czekały kolejne wyzwania i kolejne nagrody do zdobycia. I tak ciągle i bez końca.

Natomiast jesli jest inaczej to niech chociaz umieści mnie z daleka od chrzescijan i muzułmanów - najlepiej z satanistami, gejami i innymi zboczeńcami : P

Wybrałeś ludzi których Bóg kocha szczególnie.

Jako, że Bóg jest bytem transcendentalnym, trudno oczekiwać czegoś konkretnego po zjednoczeniu z Nim. Wystarczy mi to, że będzie to najlepsze co mnie spotka

@ Magdalena_i

Bóg kocha wszystkich tak samo.

Błogostan, wieczna euforia, brak jakichkolwiek cierpień po śmierci w niebie aż mnie przeraża. Mam nadzieje ze pójdę do piekła i ze tam trzeba ciężko pracować podobnie jak tu no cokolwiek co jest przyjemne i dobre.
Lecz jeśli w piekle jest tylko skrajność cierpienia a w niebie skrajność przyjemności to chyba wole po prostu przestać istnieć po śmierci. Albo odrodzić się ponownie w reinkarnacji.

W niebie spotkamy Kogos, kto nas zna od podszewki, kocha bezgranicznie i akceptuje takich jakimi jestesmy, choc nie akceptuje zla, ktore czynimy.
Nie bedzie to stan blogosci i wiecznych harf. Bedzie swieto i radosc, ale na pewno nie bezczynnosc.
Mowi o tym chocby przypowiesc o sludze wiernym i niewiernym. A co bedziemy robic? Na pewno cos sensownego.

Niedawno czytałem biografię Machiavellego. Miał taki sam pogląd, uwazał, ze w piekle jest znacznie ciekawiej i ze idą tam interesujący rozmówcy.
Cały problem jednak w tym, że opisy nieba i piekła są tylko i wyłącznie wyssane z palca.
Każdy pisze co mu się wydaje.

Przed niebem jest smi_erc.
Ja oczekuje po smierci spokoju. Zeby Bog pozwolil mi przestac istniec. Nie chce Jego owlosionej twarzy widziec, nie chce miec z diablami do czynienia, nie chce myslec. Chce stac sie niebytem.
Trudno chyba bedzie, katolik i Polak? Mam przechlapane. Zydowska rodzina za wspolprace z hitlerowskim okupantem sie odgryzie. Wiadomo pokolenia musza cierpiec za ojcow.

Hehe, pamiętaj, że reinkarnacja docelowo prowadzi do "błogostanu" ;P Ale zawsze możesz robić tak, że jak już będziesz o krok od wyzwolenia, to rozwal jakąś termitierę czy coś i znów będziesz miał parę wcieleń na plus

Ogólnie, terminy takie jak "błogostan, wieczna euforia, brak jakichkolwiek cierpień po śmierci" raczej nie będą wtedy miały większego znaczenia - łącząc się z Wszechbytem praktycznie stajem się Nim, tak więc przynajmniej teoretycznie posiadamy wiedzę i postrzeganie boskie.