Sam prof. Zoll nie rozumie tego w sensie absolutnym. Ja uważam, że zmuszanie ludzi do postępowania wbrew sumieniu powinno następować wyłącznie w niezbędnym zakresie.

Zdefiniuj teraz "niezbędny zakres" Niezbędny dla kogo? I według kogo? Chaos się tworzy....chyba to widzisz?

Przede wszystkim:

- tylko i wyłącznie w instytucjach publicznych,
- tylko w takim zakresie, który jest niezbędny do tego, by zawód w ogóle mógł być wykonywany.

Tak poza tematem: ach ten strach ateistów przed "chaosem" i umiłowanie do "porządku" (odgórnie narzucanego, oczywiście) I to podobno religia odbiera wolność

To etyka nie działa w instytucjach niepublicznych???

Nie rozumiem.

Dlaczego niezbędny zakres chcesz definiować tylko w instytucjach publicznych?

Bo definiowanie go poza nimi byłoby ograniczaniem wolności gospodarczej.

Za daleko poszedłeś. Zgodnie z tym eutanazję można by stosować na życzenie pacjenta ale tylko w prywatnym gabinecie, w prywatnej klinice, w prywatnym szpitalu.

Zgadzam się - o ile w ogóle ma być legalna, rzecz jasna.

Ale zdelegalizowanie może byc/jest działaniem wbrew sumieniu pewnej grupy ludzi, w tym i lekarzy.
Albo więc prawo obowiązuje wszystkich i narzuca ograniczenia wszystkim sumieniom (choc w róznym zakresie i w róznych punktach) albo kierujemy się tylko sumieniem, a prawo to taki dodatek w butonierce

Musimy trochę wyprostować temat, bo nam się zrobi.. chaos Prawo żadnego sumienia nie może ograniczać - to jest definicja totalitaryzmu. Prawo jak najbardziej powinno być "tylko dodatkiem" do sumienia. Sam jestem prawnikiem, ale zawsze powtarzam - najlepiej by było, gdyby prawa w ogóle nie musiało być. Zresztą to myśl wywodząca się z chrześcijaństwa. Prawa powinno być tak mało, jak to tylko możliwe, ale nie mniej.

Chyba czegoś noie zrozumiałem: to jest definicja anarchizmu.
O ile nie chodzi Ci o to, że ograniczanie sumienia przez prawo jest totalitaryzmem?

Też uważam, że to co proponuje J99 to anarchia. Może J99 nazywa to liberalizmem, ale tak skrajnie pojęty liberalizm prowadzi do anarchii.

Prawo z natury rzeczy ogranicza sumienie, bo zakazuje ludziom czynienia rzeczy, które oni sami uważają za właściwe. Gdyby tak nie uważali, to by ich nie robili i bez prawa, czyli prawo nie byłoby potrzebne. W małych, homogenicznych społeczeństwach - tysiące lat temu były tylko takie - gdzie wszyscy wyznają te same wartości i mają podobne poglądy na wszystko, prawo nie jest potrzebne i nie istnieje. Sumienie w zupełności wystarcza do utrzymania porządku. Społeczeństwo pierwotne jest anarchiczne, bo nie istnieją królowie, policjanci i prawnicy, tylko sąsiedzi pilnują się wzajemnie, żeby nikt za bardzo nie narozrabiał.

Wielu chciałoby wrócić do takiego stanu i nie dziwię się, ale to jest po prostu niewykonalne w sytuacji, kiedy mamy tysiące, miliony ludzi, którzy wzajemnie się nie znają i wyznają bardzo różne wartości. Totalitaryzm był próbą powrotu do stanu pierwotnego, ukształtowania społeczeństwa tak, aby było jednorodne. W wizji komunistów, a jak przypuszczam, nazistów też, ich państwo było stanem tylko przejściowym, kiedy już wszyscy będą wierzyli w to, co właściwe i słuszne i wyeliminuje się zdrajców i szkodników, żadne struktury władzy nie będą już potrzebne. Tylko że tak jakoś się działo, że im usilniej tych zdrajców i szkodników się zwalczało, tym więcej ich się robiło. Niestety, podobną wizję wyznaje wielu młodych ludzi w Polsce: jak tylko puścimy w skarpetkach złodziei i wsadzimy do paki zdrajców (albo powiesimy dla oszczędności), to Prawdziwi, Mądrzy i Zdolni Polacy będą mogli żyć w absolutnej wolności, nieprzytłoczeni przepisami i urzędami, kierując się własnym - ale wszyscy dziwnym trafem tym samym - sumieniem.

Czyli co - albo prawo kanoniczne to nie prawo, albo KRK to instytucja totalitarna? Co np. kiedy kapłanowi prawo kanoniczne nakazuje, a sumienie nie pozwala odmówić udzielenia komunii?