Hm, to chyba nie będzie prawidłowa odpowiedź.
Bo jeśli przyjmiemy wszechmoc, jako moc nieograniczoną niczym, to umieszczamy się w układzie dopuszczającym wszystko, gdzie racja w klasycznym rozumieniu nie istnieje, bo kierując się zasadą mocy nieograniczonej niczym, arbitralnie ustalamy sobie prawidłową odpowiedź na np. anty-rację.
A przyjmując taki układ, nie jesteśmy już w stanie obiektywnie orzekać, czy coś czymś jest, czy nie jest. Dotyczy to także orzekania na temat wszechmocy Boga, bo klasycznego orzekania też już nie ma, ale jest nowe, nieograniczone niczym, więc nie wiadomo czy prawidłowe to prawidłowe, czy może prawidłowe to nie-prawidłowe.

Wszechmoc to moc nieograniczona. Jasne. Czemu nie?

Wtedy nie wiadomo, co jest racją, bo wszystko jest wszystkim.

Moc nieograniczona nie oznacza robienia "wszystkiego, co można pomyśleć", choćby było to kompletnym nonsensem w rodzaju być i nie być jednocześnie.

Ale nie przyjmuję istnienia takiej wszechmocy, czy układu lecz jedynie ustalam znaczenie jakiegoś pojęcia. Moja odpowiedź jest taka, że tak pojętej wszechmocy, nie odpowiada żaden desygnat, tzn. nie ma takiej rzeczy, która reprezentowała by taką wszechmoc. To chciałem powiedzieć mówiąc, że w takim rozumieniu, Bóg nie jest wszechmocny (nie tylko Bóg, ale w ogóle nie ma takiej wszechmocy). Nie przyjmuję istnienia takiej wszechmocy, nie umieszczam tego w żadnym układzie itd. Po prostu neguję istnienie czegoś takiego i w związku z tym, odmawiam też takiego atrybutu Bogu. Mogę zatem udzielić taką odpowiedź, bo racje i układ pojęciowy w którym się poruszamy pozostaje niezmieniony. Mówię tylko tyle: jeśli tak rozumiesz to słowo, to uważam, że czegoś takiego nie ma.Kolega Osiris chce nas przekonać, że to pojęcie właśnie to znaczy. Że Bóg powinien móc (jeśli jest wszechmocny) sprawić np., że jeśli coś jest zielonym kwadratem, to nieprawda, że jest to zielonym kwadratem.

Jakim sposobem sytuacja jest analogiczna? wszechmocny i wszechmiłosierny Bóg to bezsens.
Już Epikur o tym pisał:
Czy Bóg chce zapobiegać złu, lecz nie może? Zatem nie jest wszechmocny. Czy może, ale nie chce? Jest więc niemiłosierny. Czy może i chce? Skąd zatem zło? Czy nie może i nie chce? Dlaczego więc nazywać go Bogiem?

W takim sensie jak piszesz to Bóg rzeczywiście nie jest wszechmocny. Nie może jednym pstryknięciem zlikwidować na świecie zła pozostawiając jednocześnie na nim człowieka, gdyż to zło tkwi właśnie w człowieku.

Juz ci zwracano uwage na blad logiczny, tak wielki ze go nie zauwazasz, bo zaslania ci wszystko.

Z tego co piszesz wynikalo by ze woda nie jest woda, bo woda jest mokra to nie moze wyschnac, a jesli wysycha to znaczy ze mokra woda to oszustwo, bo woda wysycha, czyli nie jest woda, bo moze byc sucha skoro wysycha.

Jak widac od poczatku tego tematu przewijaja sie takie same logiczne bzdury, tylko ciagle w innym opakowaniu.

Plantinga odpowiada:A powyższego wymogu niestety nie spełniłeś.

A słowo " miłosierdzie" to zapomniał przeczytać? Czy to też ma inne znaczenie? Jak się ma wszechmiłosierny Bóg do zła?

Podejrzewam, że lituje się nad nim. Oczywiście Osirisy chciałyby podzielić cały świat, żywych ludzi nie wyłączając, na zło i niezło, i to zło ze świata ogniem wyżegać. Bezbożnicy już mają tak w zwyczaju, że do ideału dążą po trupach.

No ale Bóg lituje się nad Osirisami również.

Nie wiem gdzie w rozumowaniu Epikura jest błąd logiczny? Wykaż go jeśli potrafisz geniuszu.

Przecież pokazał. Nie wiem ty to robisz specjalnie? Czy wiesz że się kompromitujesz i nie chcesz się przyznać?

Przeciez Bog moze miec wazkie powody, by na zlo pozwalac. Moglby np. zniszczyc caly swiat i wtedy nie byloby wszelkiego zla za jednym zamachem. Ale ze wzgledu na milosierdzie tego nie robi. Epikur tylko zadaje pytania, ale nie podaje dowodu. Moze Ty podaj. Dlaczego milosierdzie wyklucza obecnosc zla. Poprosze. Definicje i argumenty. Same pytania nie wystarcza.

Nie wiem, czy masz na myśli dokładnie to samo, ale popularny argument teologiczny jest nieco inny. Nie tyle Epikur popełnia błąd logiczny, co nie bierze pod uwagę pewnej okoliczności: to co my, w naszej ograniczonej wiedzy i zdolności pojmowania wszystkich przeszłych i przyszłych przyczyn i skutków, uważamy za zło, jest w rzeczywistości konieczne do zaistnienia dobra, o czym wszechwiedzący Bóg wie. A my nie, dlatego uważamy to za samoistne, niekonieczne zło, za zło bez usprawiedliwienia. To jak, powiedzmy, dla dziecka ukłucie igłą jest złe, bo sprawia ból, ale dorosły wie, że zastrzyk jest konieczny, żeby uratować mu życie.